ការធ្វើដំណើរតាមឡានក្រុងគឺជាជម្រើសតែមួយសម្រាប់រូបខ្ញុំគ្រប់ពេលដែលត្រឡប់ទៅលេងផ្ទះនៅភ្នំពេញ ។ ពីដំបូងឡើយពួកយើងតែងតែស្នាក់នៅប៉យប៉ែតមួយយប់ ឬ មួយបើមិនអញ្ចឹងទេនោះគឺយើងតែមានជម្រើសមួយទៀត គឺជិះឡានតាក់ស៊ី ឬ មនុស្សភាគច្រើនតែងតែនិយមហៅថា “តាក់ស៊ីផ្តាច់ព្រលឹង” ។ ការប្រថុយប្រថានជិះតាក់ស៊ីផ្តាច់ព្រលឹងនេះគឺដោយសារតែចិត្តក្តៅ ឬ ធ្វើចិត្តមិនបានព្រោះគិតថាមកដល់ប៉យប៉ែតហើយក៏ដូចជាមកដល់ផ្ទះអញ្ចឹងដែរ ដូច្នោះក៏រកឡានជិះបន្តទៀតដោយមិនសូវបានគិតពីសុវត្ថិភាពប៉ុន្មាននោះទេ ហើយម្យ៉ាងទៀតពេលវេលាមានកំណត់ដូច្នេះបើរវល់តែត្រេតទ្រោតច្បាស់នៅផ្ទះមិនបានយូរនោះទេ ។ តែល្អត្រង់ថា តម្លៃឡានតាក់ស៊ីគឺស្ថិតនៅថេរ ឬ មានហាងឆេងច្បាស់លាស់ មិនមែនចេះតែកាប់ឆៅដូចឡានក្រុងនោះទេ ដោយគេគិតក្នុងម្នាក់ ៦០០ បាទដែលស្មើនឹង ២០ដុល្លា ។ គ្រប់ពេលដែលមកផ្ទះយើងតែងតែគិតថា តើថ្ងៃណាទៅទើបស្រុកយើង មានឡានរត់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដូចស្រុកគេ ? ឬមួយអ្នកស្រុកខ្មែរយើងមិនសូវមានអ្នកធ្វើដំណើរទើបគេមិនទាន់មានជើងរត់នៅពេលយប់ ?
ពេលនេះអ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់គិតបានចេញជារូបរាងហើយ គឺពួកយើងមិនបាច់ប្រថុយជិះឡានតាក់ស៊ីផ្តាច់ព្រលឹងទៀតទេ ហើយក៏មិនសូវចំណាយច្រើនដូចមុនដែរ ។ ពោលគឺមកដល់ម៉ោងប៉ុន្មានក៏មានឡានក្រុងចេញមកភ្នំពេញដែរ ។ ចំណែកអ្នកធ្វើដំណើរលើឡានក្រុងវិញគឺណែន គ្មានកៅអីទំនេរទេ រហូតមានអ្នកខ្លះទិញកៅអីពិសេសក៏មានដែរ គឺអង្គុយលើឈើដែលដាក់នៅចន្លោះកណ្តាល (ផ្លូវដើរ) ។ ទាំងទៅទាំងមកគឺពេញបែបនេះរហូត ។
ហេតុការណ៍នៅលើឡានក្រុងដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំហួសចិត្ត
មានស្រីម្នាក់អាយុប្រហែលជាង ២០ឆ្នាំ គេខឹងប្តីរបស់គេ ហើយគេក៏នាំកូនប្រុសអាយុប្រហែលជាមួយខួបឡើងឡានមកភ្នំពេញ (ខ្ញុំដឹងតាមរយៈគេនិយាយទូរស័ព្ទ) ។ ស្រីម្នាក់នោះបានខ្ចីទូរស័ព្ទអ្នកអង្គុយក្បែរនោះតេរកប្តីរបស់គេ គាត់ប្រាប់ប្តីរបស់គាត់ មិនបាច់ចាំមើលផ្លូវគាត់ទៀតទេ គាត់នាំកូនមកភ្នំពេញហើយ ហើយស្រីម្នាក់នោះក៏ប្រាប់ប្តីថា “ណេះនិយាយជាមួយកូនជាលើកចុងក្រោយទៅ” រួចហើយគាត់ក៏ហុចទូរស័ព្ទទៅឲ្យកូន តែកូននោះមិនបាននិយាយរកឪពុកគេទេ សង្ស័យតែខឹងជំនួសម្តាយគេហើយមើលទៅ ? តាមពិតកូននោះមិនទាន់ចេះនិយាយណា ។ បានមួយសន្ទុះស្រាប់តែកូននោះនោម ស្រាប់តែស្រីមា្នក់នោះជេរកូនបណ្តើវាយបណ្តើរថា “ថោកណាស់អាថោក ឲ្យនោមនៅខាងក្រោមឲ្យហើយអត់ទេ បែរជាមកនោមដាក់អញទៅវិញ …”។ ស្តាប់ហើយបានត្រឹមតែហួសចិត្តប៉ុណ្ណោះខ្ញុំ ។
និយាយពីរឿងកូនទាំងពីររបស់ខ្ញុំវិញ គឺគេចូលចិត្តលេងជាមួយក្មេង ៗ ណាស់ ឲ្យតែឃើញក្មេងគឺគេតែងតែលេងជាមួយគ្នាដោយមិនសូវចេះប្រកាន់ខ្លួននោះទេ ។ បន្លែងគ្នាចុះបន្លែងគ្នាឡើង ស្រាប់តែស្រីម្នាក់នោះប្រាប់ឲ្យកូននេត្រ យកក្មេងនោះមកអង្គុយជាមួយផង (ខ្ញុំអង្គុយកៅអីខាងមុខគាត់ ទិញកៅអីពីរអង្គុយបីនាក់ម៉ែកូន) និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផង គេក៏រុញកូនគេឲ្យមកខាងមុខ ។ ពេលនោះខ្ញុំក៏និយាយប្រាប់កូន(ភាសាថៃ)ថា កន្លែងយើងចង្អៀតហើយ បើកូនយកប្អូនមកអង្គុយជាមួយទៀត ខ្លាចប្អូនយំនាំតែម៉ែគេខឹងទេ ។ ពេលនោះកូន ៗ ស្តាប់ហើយគេក៏មិនហ៊ានយកមកដែរ តែពេលនោះរឿងហួសចិត្តទី២ក៏បានកើតឡើង គឺស្រីម្នាក់នោះក៏ទាញកូនគេទៅវិញ វាយផង ជេរកូននោះផងថា “គេមិនយកទៅអង្គុយជាមួយទេ មិនបាច់លេងជាមួយទៀតទេ” ។ តែក្មេងវាមានចេះស្តាប់ឯណា វាឆ្លៀតលូកដៃតាមប្រឡោះកៅអីមកប្រលែងទៀត ហើយកត្រូវម៉ែវាវ៉ៃទៀតដែរ ។
ឯរឿងហួសចិត្តទី២ គឺនៅពេលដែលត្រឡប់មកវិញគឺ ពីភ្នំពេញមកប៉យប៉ែត ។ តម្លៃសំបុត្រចេញពីប៉យប៉ែតមកភ្នំពេញមួយ បួនម៉ឺន តចុះតឡើងគេចុះឲ្យប្រាំពាន់ គឺមួយតែ៣៥០០០រៀលទេ (ចុះលឿនមែន) ចំណែកឯថ្ងៃទៅវិញគិតថាទៅពីយប់ហើយក៏ទៅសួរថ្លៃសំបុត្រគេ គេប្រាប់ថាតម្លៃ៤០០០រៀល ចុះអត់បានទេ ព្រោះពេលចេញពីភ្នំពេញទៅត្រូវបង់បេនតាមផ្លូវ ។ ពេលនោះខ្ញុំមិនទាន់ទិញទេ ក៏ត្រឡប់មកវិញដោយយកកាតរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយផង ដើម្បីងាយស្រួលទាក់ទងថ្ងៃក្រោយ ។ លុះព្រឹកឡើងម៉ោងប្រហែលជា៥.៣០ខ្ញុំក៏តេរកតាមលេខដែលនៅលើកាតនោះ ដោយកក់សំបុត្រ៣ នៅជើងទី២ ហើយក៏មានរឿងគួរឲ្យអស់សំណើចមួយដែលខ្ញុំទើបតែជួបនាពេលនោះ ឬមួយមានបងប្អូនណាធ្លាប់ជួបដែរក៏មិនដឹង ។ តម្លៃសំបុត្របើទៅទិញផ្ទាល់គឺ ៤០០០០រៀល តែពេលទូរស័ព្ទទៅកក់មុនតម្លៃតែ៣០០០០រៀលទេ ។ តើចុះថ្លៃមួយម៉ឺននេះ គេគិតថ្លៃទូរស័ព្ទឲ្យមែនទេ ? ឬមួយនេះជាទម្លាប់របស់បុគ្គលិកនៅទីនេះ ឬមួយជាយុទ្ធសាស្រ្តរបស់គេ ? ហើយចុះបើទៅដល់កន្លែងហើយលក់ឲ្យតម្លៃហ្នឹងដូចគ្នាមិនបានហី ចាំបាច់ឯងក្បាច់ក្បូរ ។ ចុះបើមិនដឹង ហើយទិញទុកពីល្ងាចមិនខាតអស់ ៣០០០០បាត់ទៅហើយ ។ នេះបានចំជាជញ្ជក់ឈាមខ្យងមែន តើអ្នកមានឯណាមកជិះឡានក្រុង ក្រៅពីអ្នកស្រែនោះ ? សាលាក្រុងគួរតែមានវិធានការឲ្យបានតឹងរឹងចំពោះពួកក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូនទាំងនោះ មិនគួរឲ្យគេកំណត់តម្លៃស្រេចតែក្បាលចិត្តគេអញ្ចឹងនោះទេ ។
រឿងមួយទៀតគឺ គ្មានគម្រោងថាទៅផ្ទះទេ ម៉ោង៦.៣០ព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ ទើបសម្រេចចិត្តថាទៅភ្នំពេញ (មកយកឯកសារសំខាន់មួយ) រៀបចំឥវ៉ាន់តែ ៣០នាទីប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏មកបេនឡាន គិតថាយប់ថ្ងៃអាទិត្យនឹងចេញមកវិញ ។ តែមានឯណាទៅដល់ផ្ទះហើយមិនចង់មកវិញ គម្រោងមកវិញយប់ថ្ងៃអាទិត្យក៏អូសបន្លាយរហូតដល់ព្រឹកថ្ងៃពញរហស្បតិ៍ ។ នេះអាចថាជាទម្លាប់របស់ក្រុមយើងក៏ថាបានដែរ បើថាទៅផ្ទះគិតភ្លាមទៅភ្លាម តែបើមកវិញលើសថ្ងៃរហូត ។
vsthea 
Posted by លី កល្យាណ on September 18, 2012 at 4:00 pm
បទពិសោធន៍ជីវិតទៅងាយរកសាលាឯណារៀនបានទៅបង? មានតែរៀនផងហួសចិត្តផងបែបនេះហើយ។
តាក់ស៊ីពីប៉ោយប៉ែតម្នាក់២០ដុល្លា????
ចុះស្រីម្នាក់នោះអីក៏ផ្តែសៗ?
រឿងទិញសំបុត្រឡានក្រុងតាមទូរស័ព្ទហ្នឹងខ្ញុំក៏ទើបតែដឹងដែរ គឺទៅទិញផ្ទាល់ ភ្នំពេញ សៀមរាប ២៧០០០រៀល បើទិញតាមទូរស័ព្ទមុនចេញដំណើរបីបួនម៉ោង ២៤០០០រៀល។
Posted by somada on September 18, 2012 at 4:13 pm
មិនដឹងជាគេគិតយ៉ាងម៉េចទេ បានជាគេយកថ្លៃអញ្ចឹង ? គួរណាស់តែទៅទិញផ្ទាល់ថោកជាងបានសម តែមិនអញ្ចឹងអីបែរជាកោឯងមិនដាក់ទឹក ។
ឡានតាក់ស៊ី២០ដុល្លាយូរហើយ តែឥឡូវឡើងប៉ុន្មានទៀតក៏មិនដឹងដែរព្រោះខានជិះ ២ឆ្នាំហើយ ។
ចំណែកបទពិសោធន៍ដែលពិបាករកសាលារៀនបាននោះ ក្មួយកល្យាណគេស្តាប់ហើយ មើលមុខម៉ាក់គេឡេងឡង់ ៗ សង្ស័យតែហួសចិត្តដូចម៉ាក់វាដែរក៏មិនដឹង ។
Posted by លី កល្យាណ on September 18, 2012 at 6:00 pm
តើពិតទេដែលបងថាគ្មានសាលារៀនតែងនិពន្ធទេ?
រឿងជីវិតនេះក៏ដូចគ្នាដែរ មួយវិនាទីណាមួយនោះ យើងនឹងបានជួបរឿងរ៉ាវដែលស្មានមិនដល់សោះ មានពេលខ្លះខ្ញុំចង់រកសាលាបង្រៀនមេរៀនជីវិត ឱ្យប្អូនៗខ្ញុំតែរកមិនបានទេ គ្មានទេ។
Posted by somada on September 19, 2012 at 7:05 am
ម៉េចបានថាគ្មាន ? សាលារៀនជីវិតគឺមានគ្រប់ទីកន្លែង ហើយមេរៀនខុស ៗគ្នាទាំងអស់ តែមេរៀនដែលបានជួបភាគច្រើនបំផុត ៨០ភាគរយគឺជាមេរៀនមិនល្អ ដែលតែងតែចាំរត់មាត់ខ្មែរយើង គឺពាក្យជេរ ។ មេរៀននេះបានឮពេញ ៗ ត្រចៀកជារៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងហោចណាស់ក៏មួយថ្ងៃបានមួយម៉ាត់ដែរ ។ ចំណែកមេរៀនល្អ ៗ វិញកម្របានជួបណាស់ ដែលជួបភាគច្រើនតែក្នុងរង្វង់គ្រួសារដែលឪពុកម្តាយមានការអប់រំប៉ុណ្ណោះ ។ ដែលទង្វើវទាំងនេះផ្ទុយពីអ្នកក្បែរខាងយើង(ថៃ) មេរៀនដែលគេបង្រៀនកូនចៅគេគឺពាំក្យពិរោះ ផ្អែមទន់ ឬដែលខ្មែរយើងនិយមហៅថា ផ្អែមរលួយ ។ តែតាមបងសង្កេតវាមិនរលួយទេ តែបែរជាផ្តល់និស្ស័យល្អ ៗ ពាក្យសំដីពិរោះ ៗ ដល់កូនចៅគេទៅវិញ ។
ចំណែកប្អូនៗ កល្យាណមិនបច់រកសាលាឲ្យពួកគេទេ ព្រោះពួកគេកំពុងតែរៀនរាល់ថ្ងៃទៅហើយ ។
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 7:42 am
ផ្ទះហ្នឹងយ៉ាប់តែម្យ៉ាងទេ គឺអត់កណ្តឹង។
បងនិយាយពីរឿងជាតិថៃនាំខ្ញុំឱ្យចង់ទៅហើយតើនេះ។ ខ្ញុំចង់ទៅមើលតើនៅនោះជីវិតរបស់គេដំណើរទៅយ៉ាងម៉េច?
ចាំមើលទៅ ចាំមើលតែខ្ញុំអស់ការងារធ្វើ ខ្ញុំទៅហ្នុងហើយ ទៅរំខានបងៗម្តង។
Posted by somada on September 19, 2012 at 9:09 am
ឮសូរតែចង់មកនោះពីរឆ្នាំហើយ ហើយបើចាំអស់ការងារធ្វើនោះមិនដឹងថ្ងៃណាទេ ព្រោះការងារមានរហូតគ្មានចេះអស់ទេ ។
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 4:21 pm
ត្រូវម៉ាខ្នាយលេង មិនខ្ចីឈឺ
Posted by vsthea on September 19, 2012 at 4:31 pm
ស្ពឹកអស់ហើយមើលទៅបានជាមិនចេះឈឺអញ្ចឹង ។ នេះបើចំកន្លែងជើងឈឺវិញច្បាស់ស្រែកវ៉ាស់មិនខានទេ ។ តែអ្នកដែលថាមិនឈឺហ្នឹងច្រើនតែឈឺជាងអ្នកដែលមិនស្រែក ។
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on September 18, 2012 at 5:00 pm
វាយកូនព្រោះខឹងឪវា មិនទំនង!!!! ហួសចិត្ត!!!!
ឡានក្រុងស្រុកយើងតែងតែបែបនេះឬ? មានអ្នកត្រួតឬទេហ្ន៎?!
Posted by somada on September 19, 2012 at 7:08 am
យើងគិតថាមិនទំនង តែគេអ្នកធ្វើគេថាទំនងហើយសប្បាយដៃគេទៀត ។ ចំពោះឡានក្រុងស្រុកណាក៏ដូចជាស្រុកណាដែរ គឺមានដាក់លើសកំណត់ នេះបើតាមខ្ញុំដឹង មានថៃ ចិន ផងដែរ ចំណែកកូរ៉េទាល់តែសួរឌីហើយ ។
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on September 19, 2012 at 2:38 pm
ចាំមើលឌីឆ្លើយថាម៉េច
Posted by Heng-dee on September 19, 2012 at 7:46 pm
បងជីវីចាំមើលអីបង? នៅនេះដូចអត់មានគិតលុយថែមអីផង ណាមួយម្នាក់ៗពេលធ្វើដំណើរក្នុងប្រទេសដូចជាគ្មានអីវ៉ាន់អីច្រើនផង បើក្មេងៗវិញមានតែកតាបស្ពាយមួយ ណាស់តែចាស់ៗទេដែលមានបញ្ញើរច្រើន (បញ្ញើរមាន រ អត់បងជីវី) តែគ្មានគេយកលុយថែមផង ។ បើនិយាយពីតំលៃវិញ គ្មានខុសគ្នាទេ ទិញតាមណាក៏ដូចតែគ្នា មានតាមទូរស័ព្ទ ទិញផ្ទាល់ និងតាមម៉ាសិន តែបើនិយាយពីតំលៃវិញមានខុសគ្នាតាមតំបន់ដែរ ព្រោះមានក្រុមហ៊ុនវិនិយោគតាមតំបន់ តែខុសគ្នាមិនឆ្ងាយទេ សុំចប់ហើយបង!
Posted by somada on September 19, 2012 at 8:46 pm
ចង់ដឹងថាគេមានផ្ទុកលើសទម្ងន់ដែរឬទេ ? តែចំពោះតម្លៃវិញបងជឿថាស្រុកគេមានកំណត់តម្លៃច្បាស់លាស់ណាស់ មិនមែនស្ថិតនៅលើបបូរមាត់ដូចស្រុកខ្មែរនោះទេ ។
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on September 18, 2012 at 5:04 pm
ភ្លេចថែមតិច៖ នាងនោះបែបហៃមិនធម្មតាទេ បើខ្លាំងណាស់ ចាំបាច់តេប្រាប់ប្ដីថាមកអំពេញធ្វើអី មកអោយបាត់ស្រឡះល៎មើល មិនតេប្រាប់ក្រែងលោគេតាមរកមិនឃើញហី?!
Posted by លី កល្យាណ on September 18, 2012 at 6:01 pm
អៅ!!! ម៉ាក់អាបីនាក់មិនធម្មតាទេណា៎!
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on September 18, 2012 at 6:03 pm
អូនស្លូតទេចាស
Posted by លី កល្យាណ on September 18, 2012 at 6:10 pm
«អូនស្លូតប្អូនខ្លាតែបន្តិចទេ»
Posted by តា ម៉ាប់ on September 18, 2012 at 6:52 pm
អូនអីណា ចង់ក្មេងមហា!
Posted by somada on September 19, 2012 at 7:09 am
អ្នកណាក៏ចង់ក្មេងដែរតាម៉ាប់ មានតែតាម៉ាប់ទេដែលចង់ចាស់នោះ ក្មេងសោះឲ្យគេហៅ តា ។
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 7:39 am
បងសុធា កុំថាឱ្យគ្នាអី បានមួយហ្នឹងហើយគ្រាន់យើងទាំងបី នាក់ មិនដូចនគរស្រីល្វោពេក។
Posted by somada on September 19, 2012 at 9:11 am
មានពីរនាក់ដែរតើ ក្នុងភូមិនេះ មានតាម៉ាប់ និង ឌី ។
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 9:13 am
ឱភ្លេច! ឌីសុភាពពេក មិនសូវនិយាយស្តីអី ខ្ញុំចេះតែភ្លេច
Posted by somada on September 19, 2012 at 10:51 am
កូនគេសុភាពអញ្ចឹងហើយ តែមិនសូវមាត់មិនសូវកអញ្ចឹង ច្រើនតែស្រី ៗ តាមដល់ផ្ទះ ។
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on September 19, 2012 at 2:42 pm
ស្លូតមែន ព្រោះតែខឹងអត់និយាយទេ គហើយ
Posted by somada on September 19, 2012 at 2:52 pm
ចុះពេលគេលួង សើចវិញអត់ ?
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 4:17 pm
ស្លូតដូចឌីចឹងត្រូវប្រយ័ត្នមែនហ្នឹង ព្រោះអាចមានគេតាមសម្លឹងទុក។
Posted by vsthea on September 19, 2012 at 4:32 pm
សម្លឹងទុកធ្វើអីទៅ ? ទុកធ្វផ្អក ឬ ប្រហុកមែនទេ ?
Posted by Heng-dee on September 19, 2012 at 7:54 pm
ទុកអ្វើអីក៏បានដែរបងអោយតែគេសម្លឹង តែតាមដឹងគ្មានផង ហិហិ ថ្ងៃក្រោយទាល់តាមទៅលេងបងកល្យាណអោយបានរាល់ង៉ៃហ្មង កុំអោយភ្លេចទៀត ។
Posted by somada on September 19, 2012 at 8:48 pm
អូហូ ក្មេងហើយសង្ហាដូចឌីអញ្ចឹងនោះកល្យាណមិនងាយភ្លេចទេ តែកុំតាមរាល់ថ្ងៃពេកប្រយ័ត្នកល្យាណរត់បាត់ណា ។
Posted by លី កល្យាណ on September 20, 2012 at 7:43 am
បងសុធាបានដឹងចិត្តខ្ញុំច្បាស់។
កុំថាតែប្រុសស្អាត តែស្រីស្អាតក៏ត្រូវតែបិទសាប៊ូដែរ ព្រោះមិនអាចនៅជិតនរណាបានយូរទេ។
Posted by somada on September 20, 2012 at 7:51 am
មានធ្វើអីខុសទេដឹង បានជាប្រុសស្អាតក៏រត់ ស្រីស្អាតក៏រត់អញ្ចឹងនោះ ? តែហេងវិញដែលបងជាមិនសូវស្អាត(តែស្អាតតិច ៗដែរហ្នឹងហ្អា) បើមិនអញ្ចឹងទេកល្យាណពិតជារត់មុនគេបាត់ទៅហើយ ព្រោះបងតាមស្អិតជាងអ្នកផ្សេងទៀត ។
Posted by លី កល្យាណ on September 20, 2012 at 7:55 am
😀 បានអីតាមបើបងតាមប្រុសស្អាតមួយទៀត និងស្រីក្មេងពីរនាក់បាត់ហើយហ្នឹង 😀
Posted by somada on September 20, 2012 at 11:01 am
បងប្រុសកល្យាណមិនស្អាតទេតែគាត់សង្ហា(ស្អាតមានតែខ្ទើយ) ចំណែកស្រីក្មេងពីរនាក់នោះ មា្នក់មិនសូវរវល់នឹងបងទេ តែម្នាក់ទៀតតាមស្អិតដូចតុកែអញ្ចឹង !
Posted by លី កល្យាណ on September 20, 2012 at 11:09 am
ខ្ញុំដឹងថាមួយណាតាមបងស្អិត គឺអាមួយដូចប៉ាតាមស្អិត អាមួយដូចម៉ាក់តាមប៉ា
Posted by somada on September 20, 2012 at 2:08 pm
មួយណាដូចម៉ាក់ ហើយមួយណាដូចប៉ា ? ថ្ងៃមុនទៅទិញឥវ៉ាន់នៅផ្សារទំនើប ទម្លាប់យើងគឺពេលដល់ផ្សារហើយ យើងក៏បំបែកផ្លូវគ្នាជាពីរក្រុម ព្រោះបងចូលចិត្តដើរមើលខាងខោអាវ ឯពីរនាក់ប៉ាកូនដើរមើលខាងកុំព្យូទ័រ ទូរស័ព្ទ នៅពេលមើលអស់ចិត្តហើយក៏តេរកគ្នាទូរស័ព្ទម្នាក់មួយ ។ តែចៃដន្យអីថ្ងៃមុនប៉ាប៉ាភ្លេចយកទូរស័ព្ទទៅ កូននេត្រវង្វេងប៉ារកមិនឃើញក៏មកដើរជាមួយម៉ាក់ ពេលនោះ នីតាគេមិនព្រមទេ គេដេញបងគេឱ្យទៅរកប៉ា មិនព្រមឱ្យដើរជាមួយទេ ។ បងស្មានតែគេនិយាយលេង ស្រាប់តែងាកមកម្តងទៀតបាត់កូននេត្រ បងដើររកឡើងបែកញើសដែរ តែក៏មកជួប ឃើញនៅជាមួយប៉ាបាត់ទៅហើយ ។ កូនម្នាក់នេះស្អិតជាងប៉ាគេទៅទៀត ។
Posted by wealsrae on September 19, 2012 at 4:49 am
មានម្ដាយឆ្នុងច្រើនគ្នាស្រុកទេសពិតជាផលិតបានមនុស្សអាក្រក់បានមិនតិចទេក្នុងមួយជំនាន់ ៗ ។ នេះមកពីខ្វះការសិក្សា តែបើមានការសិក្សាត្រឹមត្រូវហើយនៅតែមានកិរិយាបែបនេះទៀត នោះកាន់តែយ៉ាប់មែនទែនហើយ ។
ប៉យប៉ែត គួរសរសេរ ប៉ោយប៉ែត ទើបត្រូវ ឃើញអ្នកមីងកល្យាណសរសេរខាងលើដែរ ។
Posted by somada on September 19, 2012 at 7:13 am
មែនហើយលោកវាលស្រែខ្ញុំក៏គិតដូចលោកដែរ មនុស្សតែខ្វះការអប់រំ ហើយប្រៀបដូចជាមនុស្សខ្វាក់អញ្ចឹង គេអ្នកភ្លឺដើរទៅមុខដោយមិនខ្វល់មិនបារម្ភព្រោះគេអាចមើលឃើញពន្លឺដែលនៅខាងមុខ ចំណែកមនុស្សខ្វាក់វិញត្រូវដើរគើម ៗ ស្ទាបផង រាវផង តែនៅតែដួលទៀត ។ ហើយក៏សូមអរគុណដែលជួយកែតម្រូវពាក្យ ប៉ោយប៉ែតផងដែរ ។
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on September 19, 2012 at 2:39 pm
នោះបងកល្យាណ គេហៅមីងហើយ៥៥៥៥
Posted by somada on September 19, 2012 at 2:43 pm
សប្បាយចិត្តណាស់មែនទេ ពេលឃើញគេលោកវាលស្រែហៅកល្យាណថាមីងអញ្ចឹង ។ បើកល្យាណជាមីង ជីវីក៏មីងដែរ ឯបងក្លាយជាអ៊ំគេបាត់ទៅហើយ ។ លោកវាលស្រែហៅអូន ឬ បងក៏បានដែរ កុំដល់ថ្នាក់មីងអញ្ចឹង ស្តាប់ទៅដូចជាចាស់ម៉េចមិនដឹងទេ ។
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 4:18 pm
ឯងចង់ថាតាំងពីព្រឹកតែអត់មានពេល អាឡូវមានគេសើចទាល់តែបានមែន!
Posted by លី កល្យាណ on September 19, 2012 at 4:20 pm
ពូវាលស្រែហៅតាមកូនគាត់ទេដឹង? ង៉ាស់ៗៗ
Posted by somada on September 19, 2012 at 8:49 pm
អីយ៉ាស់ស្គាល់ដល់កូនគាត់ទៀត អញ្ចឹងតើបានជាគាត់ហៅ “មីង”
Posted by Heng-dee on September 19, 2012 at 6:00 am
មីងមួននោះវ៉ៃកូនហ្នឹងសង្ស័យតែវ៉ៃឌឺបងសុធាហ្មង
Posted by somada on September 19, 2012 at 7:19 am
មិនបាច់សង្ស័យអីទេ គេខឹងបងដែលមិនព្រមឲ្យកូនគេមកអង្គុយខាងមុខជាមួយហ្នឹងណា៎ ! ឌីគិតមើលបងជិះឡានពីស្រុកថៃមកដល់ប៉ោយប៉ែតប្រហែលជា៥០០គីឡូ ហើយតពីប៉ោយប៉ែតមកភ្នំពេញប្រហែល៤៥០គីឡូទៀត ចុះបើបងយកក្មេងនោះមកអង្គុយជាមួយ មិនដូចជារឹតតែធ្វើបាបខ្លួនឯងទៅទៀតហើយមែនទេ ? ដូច្នេះគេវ៉ៃអីវ៉ៃទៅ បងធ្វើមិនដឹង មិនឈឺព្រោះមិនមានជាប់សាច់ឈាមអីជាមួយបងផង តែបើស្គាល់គ្នាវិញ ស្តីឲ្យណាណីតែម្តង ។
Posted by Heng-dee on September 19, 2012 at 7:34 pm
អង្គុយជិះឡានហ្នឹងធុញហើយហត់ទៀត ទៅណាឆ្ងាយៗម្តងៗមិនដែលបានសប្បាយទេបងអើយ បើប៉ះពលឡានទៀតចប់ប៉ាដោយ ។ ញ៉ុមស្អប់ណាស់បងណាគេខឹងគោវ៉ៃរទេះហ្នឹង ឆ្នាស់ណាស់មើលទៅយាយហ្នឹង ហិហិហិ
Posted by somada on September 19, 2012 at 8:52 pm
បងជាអ្នកមហាពុលឡានលេខមួយហើយឌីអើយជិះចេញពីក្រុងដល់ព្រែកលៀបបងក្អួតបាត់ទៅហើយ តែឥឡូវនេះបងក៏មិននឹកស្មានថាបងអាចជិះឡានបានជិតមួយពាន់គីឡូក្នុងមួយថ្ងៃអញ្ចឹងដែរ ។ ចាំមានពេលបងនឹងសរសេរពីប្រវត្តិ ពុលឡាននេះប្រាប់អ្នកភូមិយើងបានសើចម្តង ។
Posted by បុរិន្ទ on September 19, 2012 at 8:39 am
អីក័វែងម្ល៉េះ!
Posted by somada on September 19, 2012 at 9:03 am
ប៉ុណ្ណឹងវែងអី មកពីបុរិន្ទខ្ជិលអានហ្នឹងណា៎ ។ អានបន្តិចទៅហើយជួយខាំមាន់ផង ។
Posted by មានអីចាបាយជាងមានសង្សារច្រើននោះ? « ស្នាមញញឹម on September 19, 2012 at 5:47 pm
[…] រួចចុះក៏ដូចសម្តីបងសុធាម៉្លេះ??? […]
Posted by pkay_sour on September 20, 2012 at 10:27 am
ពិតជាហួសចិត្តមែនបង មនុស្សចឹងៗ យកល្អកុំទៅក្បែរអី ស្រួលមិនស្រួល ជេរយើងទៀតនឹងណា៎ ។ មនុស្សអីអាក្រក់ម្លេះ ជេរក្មេងសុទ្ធតែថោក អត់ចូលចិត្តសោះ និយាយត្រង់ ផ្កាយមិនដែរធ្វើជាម្តាយគេមែន តែអាចយល់បានថា ទឹកចិត្តម្តាយគឺស្រលាញ់កូន ហើយត្រូវអប់រំក្មេងឲក្យល្អ មិនមែនជេរពាក្យថាថោកៗ ចឹងហេ o
Posted by somada on September 20, 2012 at 11:04 am
បងអត់ហ៊ានទៅក្បែរទេ ព្រោះបើជេរគ្នាបងពិតជាចាញ់ស្រីម្នាក់នោះមិនខាន ។ គិតទៅគិតមកអាណិតក្មេងម្នាក់នោះមិនដឹងថ្ងៃមុខទៅយ៉ាងម៉េចយ៉ាងម៉ាទេបើម្តាយគេជាមនុស្សមាត់អត់គម្របអញ្ចឹង ។
Posted by pkay_sour on September 20, 2012 at 11:29 am
មែនហើយបង! គេថាតាមពិតទៅកូនខូចមានពីរ ១គឺមកពីចរិកពីកំណើត ១ទៀតគឺបរិយាកាសសង្គម ជាពិសេសសង្គមគ្រួសារតែម្តង បើតែយ៉ាងនេះកូនប្រុសនឹងធំឡើងសង្ស័យតែសម្តីមិនចាញ់ម្តាយហេ។ ពិបាកណាស់មនុស្សយើង ខ្លួនស្រីជាម្តាយគេទៀត អត់អប់រំកូនសោះ ។ ប្រហែលមកពីខឹងឪពុកក្មេង ហើយរាលដាលក៏មិនដឹង ។
Posted by Eliza on January 5, 2015 at 1:13 pm
An answer from an expert! Thanks for corinibuttng.
Posted by somada on September 20, 2012 at 2:11 pm
គាត់គោវាយរទេះហ្នឹងឯង ។ បរិយាកាសសង្គម ជាពីសេសមនុស្សខ្វះការអប់រំទើបធ្វើឲ្យសង្គមកាន់តែធ្លាក់ចុះ ។
Posted by Heng-dee on September 20, 2012 at 6:30 pm
មានន័យណាស់បង
Posted by somada on September 20, 2012 at 9:03 pm
នេះជាធាតុពិតនៃសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន ។
Posted by Lovepeehs05 on September 22, 2012 at 7:07 am
ឥឡូវនេះគ្រាន់បើហើយ កាលពីមុនខ្ញុំធ្លាប់ម៉ៅឡានតាក់ស៊ី ពីភ្នំពេញទៅបាត់ដំបង គេទា ២៥០ ដុល្លា ហើយញាំលើយើងទៀត ដោយហេតុតែ មិនបានដឹងថា មានឡានក្រុងគេរត់ ហើយគ្មានពីណាគេប្រាប់សោះ បើជិះឡានក្រុង អស់តែ ៣០០០០ រៀលទេ កាលពី ២០០៤ ខាតអស់ ២៤០ ដុល្លា ទទេ ដោយសារតែគ្មានទំនាក់ទំនងគេឯង ។
Posted by vsthea on September 24, 2012 at 3:54 pm
ច៎ាស លោកពូឥឡូវនេះថោកហើយ មិនថ្លៃដូចជាកាលពី ២០០៤នោះទេ ។ ថ្ងៃណាលោកពូអញ្ជើញមកពិតជាសប្បាយចាយលុយមិនខានទេ ។
Posted by wealsrae on September 26, 2012 at 9:33 pm
កើតរឿងក្រហល់ក្រហាយ ស្មានថាមានរឿងអី ។ តាមពិតមានអ្នកនឹកដើមសោះ ។ នៅខាងលើរកកន្លែងខាំមាន់ (ប្រើស្ទីលពាក្យមីងកល្យាណ) ទើបចុះនៅក្រោនេះសិនចុះ ។ អ្នកមីងកល្យាណជាទីគោរព ខ្ញុំហៅគាត់ថាមីង ព្រោះគាត់សក្ដិសមនឹងហៅថាមីង ។ បើហៅថាបង ឬ ប្អូន ក្រែងប្រាសចាកការពិត ព្រោះខ្ញុំនៅខ្ចីវស្សានៅឡើយទេតើ ។ មួយវិញទៀតបទពិសោធន៍សន្ធឹកដែលមីងមាន គួរខ្ញុំគោរព ចឹងសូមហៅមីង ឬថាចង់ដូរជាអ៊ី ក៏បាន តែខ្ញុំចូលចិត្ដប្រើពាក្យភាសាយើងជាង ។ តែបើអ្នកមីងមិនព្រម ឲ្យក្មួយហៅអ្នកមីងបែបនេះទេ អ្នកមីងអាចចរចារជាមួយក្មួយបាន ។
ដោយក្ដីគោរពពីក្មួយរបស់អ្នកមីងទាំងបី ។
Posted by លី កល្យាណ on September 28, 2012 at 3:48 pm
មិនត្រឹមតែខ្ញុំទេ ដោយទាំងបងសុធា និងជីវីទៀត ហាសហាសហា។
លោកវាលស្រែហ្នឹងស្រួលមិនស្រួលខ្ញុំត្រូវហៅពូបានត្រូវ ព្រោះតាមស្មានបែបមិនមែនក្មេងអាចហៅតាមគាត់វិញថាក្មួយបានរ៉េ។
តែខ្ញុំឯកភាព ខ្ញុំអត់ចូលចិត្តឱ្យគេហៅអ៊ីទេ ខ្លាចគេថែម អ៊ីគោញ៉ាច់ ឬអ៊ីជើងអាញ៉ោប!!!
Posted by Somada on September 28, 2012 at 8:22 pm
ម៉េចបានរាលដាលដល់ម្ចាស់ផ្ទះអីទៀតហើយ ហៅមីងតែខាងណោះបានហើយ ចង់ហៅអ៊ីគោញ៉ាច់ អ៊ីម៉ានង្កាច់អីក៏បានដែរ បងអត់លេងចូលទេ ។ តែសុំឪ្យលោកវាលស្រែហៅខ្ញុំត្រឹមតែបងទៅបានហើយ ខ្ញុំអត់ទាន់ចង់ចាស់ទេ (តែបើចាស់មែន ក៏ជួយធ្វើបុណ្យជាមួយមនុស្សចាស់ យកតែបុណ្យទៅបានហើយ ឲ្យមនុស្សចាស់បានសប្បាយចិត្ត អាយុវែង និង សាច់ចាំផង)។
Posted by ភរិយានិងម្ដាយម្នាក់ on October 1, 2012 at 4:08 pm
ហាក!!! វាត់ដល់ខ្ញុំដែរហើយ!
Posted by Somada on October 1, 2012 at 7:13 pm
ម៉ោពីកល្យាណហ្នឹងណ៎ា! ថ្ងៃមុនទៅលេងផ្ទះពូBona http://puthtannbona.wordpress.com/ ស្រាប់តែគាត់ហៅបងថា មីង អូឡើងប៉ះសក់ គាត់ថា គាត់ហៅតាមកល្យាណ ។
Posted by លី កល្យាណ on October 2, 2012 at 8:55 am
ហ្អាក! ខាងស្រី(ខ្ញុំ)ខុសអីទៀតហើយ?
ចំណាស់យើងនេះទៅហើយ ចង់មិនចង់ក៏ត្រូវតែគេហៅមីងហើយ។
ង៉ៃមុន កូនបងមួយធ្វើការជាមួយខ្ញុំ គាត់ហៅឱ្យមកជម្រាបសួរ ស្រាប់តែវាថែមអ៊ំពីក្រោយទៀត។
Posted by somada on October 2, 2012 at 10:33 am
ខុសព្រោះគាត់ឃើញកល្យាណហៅបងថាបងនោះអីគាត់ក៏លេងវាត់ដល់មីងហ្មងទៅ ។ កូនអ្នកធ្វើការជាមួយគ្នាមកហៅមានអី តែនេះលោកបូណា (បងក៏មិនដឹងថាគាត់ចំណាស់ណាដែរ តែបើតាមស្មានអាចបងពួកយើង ឬ ស្រករគ្នាក៏ថាបាន) គាត់មកហៅបងថាមីង គិតមើល តូចចិត្តតិចអីហ្នឹង។