បន្ទាប់ពីថ្ងៃចូលឆ្នាំបានបញ្ចប់ទៅម្នាក់ ៗហាក់ដូចជាធូរហោប៉ៅ មិនសូវ ហ៊ាន ចាយ វាយ សេរី ដូច ជាថ្ងៃ ចូល ឆ្នាំ នោះ ទេ ។ ដោយគិតថាចូលឆ្នាំហើយភ្លាម ៗ ពិតជាមនុស្សច្រើនណាស់ ព្រោះម្នាក់ ៗ សម្រុក ចេញ ពីទីក្រុងទៅកាន់ខេត្តនានាដែលជាគោលដៅកន្លែងការងាររបស់ខ្លួន ចំណែក ឯ កម្មករ កម្មការី វិញក៏ត្រូវនាំគ្នាត្រឡប់មកទីក្រុងវិញដែរ ដូច្នេះទាំងទៅទាំងមកគឺមនុស្សពេញដូចគ្នា ។ ការធ្វើដំណើរ ទៅមក ណែន តាន់ តាប់ បែបនេះ មិនមែនមានតែនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ឬ តាមបណ្តាខេត្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ច្រកទ្វារអន្តរជាតិប៉យប៉ែតវិញ កម្មករកម្មការីចំណាកស្រុកជាច្រើនពាន់នាក់កំពុងតម្រៀបជួរគ្នាដើម្បីចូលទៅធ្វើ ការនៅប្រទេសថៃ ។
ការចេញចូលរបស់ពួកគាត់ត្រូវបានទទួលស្គាល់ពីក្រសួងកាងារ និង មន្រ្តីអន្តោប្រវេសន្ត៍ ពោលគឺពួក គាត់ទៅមកដោយស្របច្បាប់ ។ តែអ្វីដែលខ្ញុំចង់លើកយកមកនិយាយនៅពេលនេះគឺមន្រ្តីអន្តោប្រវេសន្ត៍នៅច្រកប៉យប៉ែតគាត់សប្បាយនឹងកើបលុយពីកម្មករទាំងអស់នោះណាស់ ហើយវិធីរបស់គាត់ស្របច្បាប់ទៀតផង ។ គាត់មានវិធីកៀបស៊ីលុយអ្នកក្រីក្រ អ្នកដែលមានចំណេះដឹងតិចតួចដោយធម៌ត្រជាក់ដោយមុននឹងចាកចេញពីប្រទេសយើងគេតម្រូវឲ្យសរសេរលិខិតចេញពីប្រទេសមួយសន្លឹកជាភាសាអង់គ្លេសដើម្បីភ្ជាប់ជាមួយប៉ាស្ព័រ គេយកថ្លៃសរសេរឲ្យ៤០បាត្រ និង ១០០ បាត្រទៀតសម្រាប់ថ្លៃវាយត្រាលើប៉ាស្ព័រនិងបានចេញទៅភ្លាមៗដោយមិនបាច់តម្រង់ជួរជាមួយគេឯង ។ សូមបញ្ជាក់ថាតម្លៃ១៤០បាត្រឬ៥ដុល្លា បើគ្មានលុយបាត្រ ឬ ដុល្លាទេនោះ គេយកលុយខ្មែរក្នុងម្នាក់ ២០០០០រៀលនេះជាសេវាកម្មដែលមិនមានការបង្ខិតបង្ខំ តែបើគិតយូរៗ ទៅវាប្រៀបបីដូចជា អារកខ្ចងហុតឈាមដូច្នោះដែរ។
ក្រុមគ្រួសារយើងបោះត្រាលើលិខិតឆ្លងដែនខាងស្រុកយើងរួចរាល់ហើយក៏នាំគ្នាដើរឆ្លងចូលទឹកដីថៃ ពេលនោះក្មេងដែលអូសឥវ៉ាន់ឲ្យយើងបានប្រាប់ថា ថ្ងៃនេះមនុស្សច្រើនណាស់តាំងពីព្រឹកដល់ពេលនេះ(ម៉ោងប្រហែល ៥ល្ងាច)ហើយមនុស្សនៅកកកុញខាងមុខការិយាល័យត្រួតពិនិត្យលិខិតឆ្លងដែនរបស់ថៃ ។ យើងឃើញថាកម្មករដែលឆ្លងផុតពីដំណាក់កាល១៤០បាត្រអម្បាញ់មិញនេះ កំពុងជួលគេឲ្យសរសេរលិខិតមួយទៀតដើម្បីចូលក្នុងទឹកដីថៃ ជាភាសាអង់គ្លេសដូចគ្នា និង ខាងខ្មែរយើងដែរ តម្លៃ ៤០បាត្រ ។ អ្នកដែលកំពុងអង្គុយសរសេរនោះជាជនជាតិខ្មែរគ្នាឯងដដែល ។ មិនទាន់បានចូលទឹកដីថៃផងអស់១៨០បាត្រទៅហើយ ។ ពេលនោះក្មេងអូសរទេះនោះលួចខ្សិបទៀតថា មនុស្សច្រើនអញ្ចឹង បើចង់ឆាប់បានចេញទាល់តែឲ្យគេ ៣០០បាត្រទើបបានចេញ ។ ខ្ញុំនិងស្វាមីខ្ញុំមើលមុខគ្នាបែបឆ្ងល់ ព្រោះមិនដែលជួបបែបហ្នឹង(តាមពិតវាគ្រាន់តែជាពាក្យដែលគេនិយាយបង្អើលកម្មករខ្មែរយើងប៉ុណ្ណោះ ព្រោះម្នាក់ ៗ ប្រញាប់ខ្លាចខកឡាន និង ខ្លាចហួសថ្ងៃចូលធ្វើការ) ពោលគឺកម្មករខ្មែរយើងភាគច្រើនជាមនុស្សឆាប់ជឿគេណាស់ នេះមកពីចំណេះដឹងរបស់ពួកគាត់នៅមានកម្រិតទាបនៅឡើយ ។
មកដល់ខាងក្នុងកន្លែងពិនិត្យលិខិតឆ្លងដែនខាងថៃ មន្រ្តីអន្តោប្រវេសន្ត៍ខាងថៃគាត់និយាយថា ថ្ងៃនេះមនុស្សច្រើនតាំងពីព្រលឹមរហូតមកដល់ពេលនេះនៅតែច្រើនទៀត គាត់រអ៊ូដោយបង្ហាញទឹកមុខហត់នឿយដែលខុសប្លែកពីខាងខ្មែរយើង ធ្វើការដោយភាពញញឹមប្រិមប្រិយ ដោយមិនខ្លាចនឿយហត់ (សាកគិតលេងសិន ម្នាក់ ១៤០បាត្រ ឬ ៥ ដុល្លា ចុះបើមនុស្សចូលទៅទឹកដីថៃ ថ្ងៃនេះ ៨០០០-១០០០០នាក់ តើគាត់បានប៉ុន្មានហើយ ឱ! ពុទ្ធោមួយថ្ងៃសោះគាត់អាចរកលុយបាន ៤០០០០-៥០០០០ដុល្លា ពិតជាលុយបានមកដោយធម៌មែន!) ។ ដោយចាំសម្តីក្មេងអូសឥវ៉ាន់ប្រាប់ខ្ញុំក៏ព្យាយាមតាមដានសកម្មភាពនានារបស់មន្រ្តីអន្តោប្រវេសន្ត៍ខាងថៃ តែមិនឃើញមានអ្វីខុសប្លែកសោះ គឺតម្រង់ជួរនិងឆែកប៉ាស្ព័រតាមធម្មតា មិនដូចជាពាក្យដែលក្មេងនោះនិយាយសោះ។ ចេញផុតពីព្រំដែនយើងក៏ឡានជិះមកកាន់គោលដៅរបស់យើង ដោយមានខ្មែរជាច្រើននាក់ជិះលើនោះ អ្នកបើកឡានក៏បើកចូលប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីសម្តងទៀត ដើម្បីឆែកឆេរលិខិតឆ្លងដែនជាលើកទី២ ។ នៅលើឡានមានខ្មែរបីនាក់ មិនដឹងថាគាត់មានបញ្ហាអីនោះទេ ប៉ូលីសក៏បានហៅគាត់ចុះហើយនាំចូលបន្ទប់ មួយសន្ទុះក្រោយមកក៏ចេញមកវិញ ។
សរុបមកខាងគេរបៀបស៊ីលើស៊ីក្រោមមានដូចគ្នាតែមិនមែនលាតត្រដាង ឬ ស្រែកកោកៗដូចខាងយើងនោះទេ គេមានរបៀបស៊ីថ្លៃថ្នូរជាងខាងយើង ។
រឿងប្រហែលៗ
- អាជ្ញាធរថៃតម្រូវ…
vsthea 
មតិ